فرصت طلبانِ سياسي

انتشار در۳۰ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۱:۱۸ ق.ظ سرویس:مطلب شما بدون دیدگاه 7 بازدید

فرصت طلبانِ سياسي

حبيب مقيمي/ صحبت نو: فرصت طلبی سياسي. اين هم براي خودش واژه اي است. حالا هستند کساني که منتظرند تا اتفاق جديدي کشور را بلرزاند و آنها از پس پشت آن رخ داد توهم قدرت دوباره در سر بپرورانند. نمونه اش همين جريان هاي فيش هاي نجومي. گروهي چنان از حق مردم و حرف مي زنند و به آنها توصيه مي کنند که نگذاريد حقتان پايمال شود که انگار پيش از اين هيچ خبري از اين دست در کشور نبوده و عدالت اقتصادي قصه ديروز و امروز است.

البته در پس اين شعارها دست يافتن به قدرت نهفته است که موضوع بحث ما همين جاست. نمي دانم حافظه تاريخي ما را چه شده و کمي آنسوتر را به ياد نداريم که قرار بود مرد هزاره سوم  با شعار عدالت مردم را به سفرهاي تفريحي بفرستد و طلاي سياه بياورد سر سفره ها. حالا اين مردم وامانده اند و حيران و شايد گاهي خجالت زده خانواده که در روزمرگي شان مانده اند. سرگردانند و حيران که به کجاي اين شب تيره قباي ژنده خود را  بياويزند.

روزهاي پيش دکتر احمدي نژاد در جمع مردم ملارد گفت که حق شما دارد پايمال مي شود. به  گمان من بي درنگ بايد درباره مبحث حق در کشور ما يک اجماع صورت بگيرد. گويا تعاريف از حق نزد اشخاص گوناگون و طيف هاي سياسي و در زمان هاي گو ناگون متفاوت است. سياستمداران ما در تمام طيف هاي سياسي خارج از قدرت  هرگز به احقاق حقوق مردم فکر نمي کنند. براي مثال در ميان اين همه موسسات غير دولتي، هيچ نهادي وابسته به طيف هاي سياسي حتي آنها که داعيه آزاد انديشي دارند نمي کوشد به مسائل مربوط به حقوق مردم بپردازد.

از سياستمداران بايد پرسيد  مگر عدالت و برابري يا سياست فقط از کوي و برزن قدرت مي‌گذرد که سياستمداران  همواره در پي آن‌اند تا براندازند کسان و برکشند خويشان را. در اين وانفسا، اصولگرايي، اصلاح‌طلبي و اعتدال، واژه‌هايي بي ‌معنايند در کوچه‌هاي فقر اين سامان. جنگيدن براي قدرت به‌ نام مردم و عدالت، کاري است بي‌ثمر و پُرخسران.

بي شک شخصي مانند احمدي نژاد با تجربه هشت ساله رييس جمهوري اين سرزمين حالا قربة الي‌الله هم مي تواند به داد اين مردم برسد. ولي اين شعارهاست که در کشور ما  مثل خوره روح آدم را مي خورد نه زخم ها. شعارهايي که پوسته هاي رنگارنگي بيش نيست و از پشت لايه نازک آن مي تواني به راحتي فقر و سرگرداني مردم را ببيني.نمي دانم چه حالي به سياستمداران جوياي قدرت با سواستفاده از فقر و عدالت خواهي مردم  دست مي دهد وقتي اشک آرام کارگري را ببيني که با شنيدن خبر فيش هاي نجومي بر گونه اش ريخت. کارگري که براي مداواي دختر بيمارش لنگ يک جرعه عدالت بود. حالا هي بنشينيم و چشم بچرخانيم که کي، کجا عليه حزب و گروهمان قدعلم کرده تا ريشه اش را بخشکانيم.