هنر نزد «ایرانیان» و سپس «لاري ها» است و بس!

انتشار در۹ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۲۰ ق.ظ سرویس:مطلب شما بدون دیدگاه 15 بازدید

هنر نزد «ایرانیان» و سپس «لاري ها» است و بس!

آفتاب لارستان: مطلب پيش رو نقدي گزنده بر برخي خصوصيات فردي و جمعي لاري ها است كه توسط علي اصغر آذرباد نوشته شده و براي اين سايت ارسال شده است. لازم به ذكر مكرر اين نكته است كه مطالب مندرج در بخش «مطلب شما»ي اين سايت لزوما مويد ديدگاه آفتاب لارستان نيست و درج آنها به منظور تقويت فرهنگ گفت و گو و تضارب آراست.

***

علي اصغر آذرباد: بله، چرا که نه؟! حتما هنر، نزد ایرانیان است و بس. تازه ما ۲۵۰۰ تمدن هم داریم. خیالتان راحت هیچ کس به گرد تمدن و فرهنگ و توسعه یافتگی ما نمی رسد. مصاديق اين تمدن و توسعه يافتگي هم كم نيست.

کدام ملتی را سراغ دارید با این سابقه تمدن روی دیوارهاي خود برای نریختن زباله، لعنت نثار جد و آباد یکدیگر کنند؟ حتما توالت عمومی های شهر و بین جاده هايمان را دیده اید. طبيعت كشور، فرهنگ ترافيك، مطالعه، رعايت حقوق هم نوع و… چطور؟

اساسا ادعای فرهنگ و تمدن و توسعه از عرضه و اثبات آن راحت تر است. سال هاست نعره می زنیم ای داد و ای فغان که ما در فرار مغز ها رتبه جهانی داریم، بله داریم… خُب چه کسی به فکر ایجاد زیر بنای علمی بود که این سروران فرار را بر قرار ترجیح ندهند؟ و صدها نمونه ديگر.

برگردیم به همین شهر خودمان لار، دوستان همشهری لاری علاقه شدیدی دارند لارستان را با عنوان «لارستان بزرگ» خطاب کنند. منتها بزرگی را ظاهرا فقط در طول و عرض جغرافیایی و بخش های تابعه می بینند. از آنجا که تلاش برای توسعه کار سختی است و ما لاری ها اساسا حوصله این کارهای سخت را نداریم فقط بزرگی جغرافیایی را به رخ دیگران می کشیم؛ هرچند که در حفظ همین یک مورد هم چندان موفق نبوده ایم.

چون ما توان جذب امکانات صنعتی و غیرصنعتی را برای لار نداریم ولی رقباي منطقه اي ما این توان را دارند لذا موظف هستیم فقط در نشریات و سايت هايمان علیه همسایه خویش صحبت کنیم چون ما اصلا حالش را نداریم که تا فلان وزارت خانه برویم و برای توسعه منطقه قند خون بسوزانیم.

ايضا یکی از دردهایی که به آن مبتلا هستیم درد «توهم» است؛ از همان جنس توهم مدل استاد رایفی پور. یکی توهم توطعه دارد یکی توهم توسعه. منصفانه نگاه کنیم که از مولفه های توسعه چند مورد را داریم؟! جمعیت؟ بازار پر رونق؟ هنر؟ موسیقی؟ صنعت؟ کدام یک را داریم؟ اگر فرودگاه را از ما بگیرند چه تفاوتی با شهرستان های دیگر استان داریم؟ این چه خیالی است که در سر داریم و مدام تکرار می کنیم و رفته رفته باور کرده ایم که خیلی بزرگ هستیم؟! با کدام مقیاس و معیار؟

ما آنقدر بزرگ و از نظر سیاسی توسعه یافته هستیم که در هزاره سوم و در انتخابات همچنان بر اساس دعوای حیدری، نعمتی رای می دهیم! مداح و ورزشکار را به شورای شهر می فرستیم و مجلسی ها را صرفا بر اساس «زادگاه» آنها انتخاب می کنیم و يك غير لاري احتمالا مي تواند به اندازه امپرياليسم جهاني برايمان خطرناك باشد!

آنقدر هنرمند هستیم که فوران هنرمان می شود جشنواره شب هاي تئاتر لار که همه دیدید چقدر هنری بود و البته جُنگ هاي شادي كه همه چيز دارند جز شادي آفريني. فیلم هاي سينماي كشور را در سالن همایش اکران می کنیم و در سالن سینما  گل مصنوعی و ماهي گلي می فروشیم! ايضا آنقدر از اقتصاد آگاهی داریم که ميلياردها تومان پول در بانك سپرده مي كنيم اما برای یافتن شغل به کشورهای حاشیه خلیج فارس سفر می کنیم.

از تمام داشته هاي ما فقط خوردنی های شهرمان معروف شده، کباب و مسقطی و ديگر هیچ. البته ناگفته نماند كه جوانان تحصيلكرده با افتخاري هم داريم كه هيچ يك نمي توانند در زادگاه خود فرصت شغلي يا مديريتي مناسبي را بيابند لذا هرازگاهي براي اينكه بزرگي لارستان خود را يادآوري كنيم عكس هاي آنها را در تابلوهاي شهرمان نصب مي كنيم.

گفتني ها و نمونه ها در اين موضوع متاسفانه تمامي ندارد. موضوعاتي كه البته غالب همشهريان و مسئولان منطقه تمايل به يادآوري آنها ندارند چراكه همگي به عبارت «لارستان بزرگ» دلخوشيم و فعلا همين لفظ براي خوش بودن ما كفايت مي كند.