سندروم عوام زدگيِ خواص!

سندروم عوام زدگيِ خواص!

احمد حسيني*: این نوشته سعی دارد به موضوع رفتارهای عوامانه یا عوام فریبانه بعضی خواص جامعه بپردازد و اگر برای روشن شدن بهتر بحث ناگزیر مصادیقی را نام می برد و یا به آنها اشاره می کند، هرگز قصد اهانت و یا موضع گیری سیاسی در قبال هیچ فرد و یا نهادی را ندارد و صرفا توضیح و شکافتن رگه هایی از یک ناهنجاری تاریخی و منسوخ می باشد که ورود مجدد آن می تواند فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) برآمده از ارزش های انقلاب شکوهمند اسلامی را به مرور زمان دچار استحاله و انحراف نماید و هشداری دلسوزانه به متولیان  و مسئولین و نخبگان کشور است و بس.

قبل از هر چیز توجه به نکات زیر لازم می باشد:

۱-اصطلاح عوام و خواص در گذشته ای نه چندان دور برای مرز بندی بین مردم عادی کوچه و بازار و طبقه تحصیلکرده یا نخبه جامعه به کار گرفته می شد،و در آن باور«عوام الناس» به کسانی گفته می شد که از دانش و برجستگی مذهبی، علمی یا اقتصادی بالایی برخوردار نبودند و در برابر آنان «خواص» یا طبقه ممتاز جامعه قرار می گرفتند که در حوزه های مختلف فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی و…مطرح بودند و معمولا طبقه حاکم را تشکیل می دادند و در رژیم گذشته بخش عمده ای از آنها جزئی از همان «هزار فامیل» به حساب می آمدند و البته در عمل اینگونه نبود و خیلی هایشان از مردم کوچه و بازار هم عقب تر بودند.

۲-با پیروزی انقلاب اسلامی و تداوم فرهنگ انسان ساز آن بسیاری از این تعابیر و تعاریف دچار تغییر و تحول گردید و بخصوص طبقه نخبگان جامعه بسیار وسیع تر گردید تا جایی که دیگر اطلاق عوام الناس بیشتر  در شوخی ها کاربرد داشت و قاطبه مردم صاحب کمالات و درجات والای ارزشی و اخلاقی و روشنفکری بودند و هستند و شاید درمقایسه با بسیاری از کشورها بیشترین درصد جمعیت را شامل می گردند.

۳-به همان دلایل فوق نیز هر زمان در میان مسئولین کشور و تصمیم گیرندگان، فرد یا نهادی سعی داشته با توسل به حربه عوام فریبی و کوچک و حقیر شمردن مردم،سیاست ها و رفتار های قیم مآبانه را در پیش بگیرد دچار شکست جدی گردیده و نزد مردم بی اعتبار و انگشت نما شده است و مصادیقی هم می توان برشمرد که ترجیح می دهیم به آن نپردازیم.

۴-آنچه بهانه این نوشتار گردید اعلام خبری بود راجع به ارائه یک طرح از سوی نمایندگان محترم مجلس برای تعطیلی یک روز خاص. برای ورود بهتر است به مفاد طرح نگاهی بیاندازیم:

به گزارش مرکز پژوهش های مجلس،نمایندگانی که اکثر آنها روزهای آخر مسئولیت خود را می گذرانند،طی مصوبه ای «هشتم ربیع الاول» سالروز شهادت مطلومانه امام حسن عسکری(ع ) و آغاز امامت امام زمان(عج ) را تعطیل رسمی دانستند. در این رابطه چند نکته مطرح می شود:

اول اینکه در ساماندهی تعطیلات کشور تردیدی نیست اما این اقدام سطحی نمایندگان در آن راستا به حساب نمی آید زیرا چه دلیلی دارد که روز شهادت یک امام را که  زمان عزاداری است جشن بگیریم؟ حداقل فردای آن روز را تعطیل می کردند، و کدام آموزه اسلامی و شیعی دلیل این تصمیم است؟ آیا امام راحل و رهبری انقلاب توصیه به جشن و تبریک می کردند؟ که صدا و سیمای کشور در بخش اخبار و میز گردها با تاج گل های بزرگ و گران بها به استقبال این عید می رود؟ وقتی رسانه های رسمی کشور اینگونه عمل می کنند از مساجد و حسینیه ها چه انتظاری غیر از این است که بعضی مداحان و سخنرانان، روز شهادت یک امام شیعه را با تعابیری مثل آغاز سلطنت امام زمان و روز تاجگذاری ایشان و امثال این خرافه گویی ها که مصداق بارز «عوام زدگی» است، ندانند؟

اینها غافلند که اگر در زمان طاغوت گاه این تعابیر تبلیغ می شد بیشتر در تقابل  و لجاجت با نظام منحط شاهنشاهی و فردی بود که خود را اعلیحضرت می خواند و به دست خودش تاج بر سر می گذاشت و نه اینکه آنرا به امامان شیعه که مظهر ساده زیستی و عبودیت بوده اند تعمیم دهیم؟!

دوم همه معصومین ما نور واحد هستند و البته جا دارد که از تنها امام حی و حاضر خود بیشتر تجلیل کنیم ولی راه را اشتباه می رویم.با این کارها قرار است جامعه را به کجا برسانیم؟ که مردم یادشان نرود که منتظرند و امام غایبی دارند،برای این هدف که ۱۵شعبان را داریم و نیازی به عید و جشن و تعطیلات نیست.

با این تصمیمات عجولانه که نمی توان فرهنگ انتظار ایجاد کرد؟! تشویق و ترغیب مردم به تعطیلی و بیکاری سیره معصومین علیهم السلام و خواست امام زمان(عج ) و زمینه ساز ظهور ایشان است؟ یا چیزی در ردیف آن تفکر انحرافی که ظلم و گناه بیشتر و سکوت در مقابل ظالم را کمک به ظهور می دانست و چه لطمه ها که به مکتب انسان ساز تشیع وارد نکرد.

در پایان این مقال از خداوند منان آرزو داریم در این ماه مبارک شعبان که عید معصومین و حضرت ولی عصر می باشد در فرج آن حضرت تعجیل فرماید تا بلکه انشاالله خودشان تشریف بیاورند و این اقدامات نادرست را ملغی نمایند.

*استاندار و فرماندار پيشين ايلام و لارستان

*اين مقاله پيش از اين در روزنامه «جمهوري اسلامي» نيز درج شده است.

ديگر مطالب اين نويسنده:

نيم قرن آرامش و طوفان

نظام جمهوري اسلامي و آفت مديريت

مناسبات دولت قبل در وزرات كشور دولت روحاني حفظ شده است

آينده مذاكرات

باور عمومي چيست؟

نقدي بر سفر استاني دولت به فارس

آقايي كه من شناختم