نمایندگان تک دوره ای، آفت توسعه یا تمرین دموکراسی؟

انتشار در۸ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۲:۱۴ ق.ظ سرویس:مطلب شما بدون دیدگاه 6 بازدید

آسیب شناسی انتخاب نماینده مجلس در لارستان

نمایندگان تک دوره ای، آفت توسعه یا تمرین دموکراسی؟

آفتاب لارستان: يادداشت پيش رو بدون امضا براي اين سايت ارسال شده است. ذكر اين نكته تكراري لازم است كه مطالب مندرج در بخش «مطلب شما» لزوما مويد ديدگاه «آفتاب لارستان» نيست.

***

در حالی به انتخابات هفتم اسفند مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم که از دوره ی ششم خواسته یا ناخواسته نمایندگان این خطه فقط یک بار فرصت حضور در مجلس را داشته اند و هر بار نماینده ای جدید راهی مجلس شده است. آن چه بیش از هر چیز برای مردم به امری تکراری تبدیل شده نام نویسی مجدد نمایندگان شکست خورده یا رد صلاحیت شده ای است که حضور مجدد را برای تکمیل طرح و برنامه های خود اعلام می کنند.

این امر به خودی خود نشانگر عدم وجود سند راهبردی توسعه یک منطقه است که با رفتن و آمدن ها، سیاستها و برنامه ها نیز تغییر می کند و در فقدان سند جامع توسعه و تحول منطقه، تنها عاملی که می توان به آن تمسک جست ثبات در مدیریت راهبردی است. اگر ثبات مدیریت را یکی از پیش فرض های توسعه و ترقی هر جامعه ای بدانیم بدون شک تغییر پیاپی و بدون مجال حاصلی نخواهد داشت جز عقب ماندگی، امری که در حوزه ی انتخابیه لارستان، خنج و گراش به چشم می خورد.

برای رسیدن به توسعه پایدار لازم است یکی از دو شیوه تدوین سند راهبردی همچون لامرد که با تغییر مدیران و به ویژه تغییر نمایندگانش همچنان برنامه توسعه و ترقی خود را در پیش گرفته را اتخاذ کنیم و یا همچون بسیاری از حوزه های انتخابیه مجال فعالیت و به سرانجام رساندن ایده ها و برنامه ها را به منتخب خود بدهیم چرا که عمده نماینده های این دیار تجربه فرا منطقه ای چندانی نداشته و زمان و انرژی زیادی برای تطابق با فضای مجلس و بروکراسی اداری صرف می کنند، از این روست که عمدتا از اواسط دوره ی نمایندگی تحرکات وکلای تازه کار به چشم می آید.

عمران علی محمدی، نایب رییس فعلی کمیسیون اجتماعی مجلس در مصاحبه با تابناک ضمن انتقاد از انتخاب تک دوره ای نمایندگان زادگاهش، ایلام چنین می گوید: «بعضی از نمایندگان برخی استانها برای چندمین بار از سوی حوزه انتخابی خود به مجلس راه یافته اند و ما نیز اگر مایل به رشد و توسعه استان خود هستیم باید نگاه غلط خود را تغییر دهیم چرا که یک نماینده حداقل بیش از یکسال فرصت می خواهد با فضای مجلس و چند و چون آن آشنا شود.»

اگر رسیدگی به شهرک های صنعتی و تدوین و پیگیری طرح هایی همچون آبرسانی از خلیج فارس و منطقه آزاد اقتصادی و… را به عنوان ایده هایی در راستای توسعه پایدار و مولد که در دست اقدام هست را کنار بگذاریم آخرین طرح توسعه ای و پایداری که در منطقه ایجاد شد و همچنان رو به تکمیل و انتفاع آن روز بروز در حال فزونی است را باید در دوره ای جستجو کرد که منتخب دوره چهارم و پنجم لارستان، مرحوم محمدحسین نخبه الفقهایی، فرودگاه لار را بین المللی و مجوز گمرک را اخذ کرد. این بهترین مثالی است برای تدوام و اثر بخشی نماینده ای که مجال تحقق طرح ها و ایده هایش را داشت. نسیم عباسی یکی از تحلیگران لرستانی در این باب چنین می نویسد: «در بسیاری از شهرها و استانهای کشور که از توسعه‌ی مطلوبی برخوردار بوده‌اند، مشاهده می‌شود که نمایندگان در دوره‌های متعدد تکرار شده و همین نمایندگان پرسابقه، نه تنها از سابقه‌ی حضور خود در مجلس در جهت توسعه حوزه‌ی انتخابیه خود بهره‌ها برده‌اند بلکه به نوعی برند برای شهر و استان خود بدل شده‌اند. اگرچه نمی‌توان توسعه یافتگی این شهرها و استانها را تنها به این عامل منحصر دانست و حوزه‌هایی را نیز می‌توان مثال زد که با وجود داشتن نمایندگان ثابت هنوز به روندی مطلوب در پیشرفت در ابعاد مختلف دست نیافته‌اند، اما به جرأت می‌توان ادعا کرد که تنوع نمایندگان مجلس در استانهای توسعه یافته‌تر بسیار کمتر از استانهای کمتر توسعه یافته‌ای همچون لرستان است.»

این که انتظار داشته باشیم نماینده ای در اولین تجربه حضورش در مجلس هم سریع بتواند با فضای آن آشنا شود و هم در لایه های قدرت نفوذ کند و همزمان بتواند ضمن سرکشی به حوزه ی انتخابیه و شناسایی نیازها و اولویت بندی آن در پروسه زمانبر گنجاندن در لایحه ی بودجه و چانه زنی های استانی و ملی بپردازد شاید با شرایط فعلی منطقه مان و گزینه های پیش رو قدری سخت گیرانه هست چرا که هم نیروهای چندانی در لایه های قدرت نداشته و هم اینکه مشکلات و کاستی های منطقه پهناور لارستان، خنج و گراش در برنامه های کوتاه مدت قابل حل نیست. به این شرایط، صرف انرژی و زمان برای شناسایی توانمندی های نیروهای کارآمد و جابجایی مدیران محلی جهت تطبیق با سیاست ها و برنامه های نماینده برای تحقق و پیشبرد را باید به آن اضافه کنیم. از این جهت توقع تامین حوائج و تحقق برنامه ها و حل مشکلات در یک دوره چهار ساله دور از انتظار است.

هرچند شاید تاکید بر تداوم حضور و فعالیت یک شخص در ادوار مجلس به نوعی نادیده گرفتن سلیقه های دیگر گروه های سیاسی به نظر آید اما با نگاهی به نمایندگان دوره های گذشته به جز در دوره ششم که ماحصل موج سیاسی آن مقطع بود مابقی نمایندگان لارستان از یک گرایش سیاسی بوده اند و مردم منطقه چندان گرایش های سیاسی را در اولویت انتخابایشان قرار نداده اند. بر این مبنا فرصت ندادن به نمایندگان برای اتمام طرح ها و برنامه ها به بهانه ی گرایشات سیاسی و یا بر آورده نساختن توقعات در دوره ی اول نمایندگی حاصلی جز نمایندگان تک دوره ای و یکبار مصرف را نداشته و عدم ایجاد طرح های توسعه ای و کلان و یا فرسایشی شدن تحقق آن ـ همچون آبرسانی از سد سلمان فارسی یا جاده لار به جهرم ـ به طوری که توان چند نماینده را مصروف خود ساخت نتیجه ای برای مردم به همراه نداشته است. لذا در این برهه زمانی با توجه به ارائه برنامه ششم توسعه و لزوم شناخت اهداف و برنامه ریزی های دولت و نقش برنامه ششم در استناد نمایندگان به آن در ارائه پیشنهادها و درخواست ها از دولت برای رفع مشکلات منطقه امری ضروری به نظر می رسد. بر همین اساس و با توجه به آسیب های نمایندگان تک دوره ای در کند شدن توسعه لارستان و نظر به این که از لحاظ مواضع سیاسی، تفاوت عمده ای در نامزدهای انتخابات مجلس دهم به چشم نمی خورد روی آوردن به گزینه ای جدید و بدون سبقه و تجربه نمایندگی مجلس چندان مثمر ثمر به نظر نمی آید.

- - , .