آی… باران/ دكلمه «منيره جهان بين» بر شعر معروف «اسدالله نوروزي»

علاقه مندان به شعر در منطقه لارستان احتمالا شعر معروف «آي… باران» دكتر اسدالله نوروزي را خوانده يا شنيده اند. اين شعر را دكتر نوروزي در مردادماه سال ۸۷ سروده است و حالا به بهانه مردادماه «منيره جهان بين» عضو انجمن شعر آفتاب لار اين شعر را دكلمه كرده است. در ادامه دكلمه او را بشنويد و شعر دكتر نوروزي را بخوانيد:

[دانلود كنيد]

آي… باران

به هوای دیدار – دیدن یار و دیار – آمدم باز به لار

خاک جادوگر پیر   همچنان دامنگیر…

آنچه از خاطره ها بر جا بود:  عطش صحرا بود !

تشنگی ویژگی مشترک این سامان

همه جا؛ دشت و بیابان و خیابان هامان !

جگر کوچه هنوز

تفته و طا قت سوز

آفتابش آفت؛ تیز تر روز به روز!

چهره ها سوخته، لب دوخته ، درهم

                                             امّا

                         خود مانی، محرم.

مردمانی خاکی

با دلی افلاکی!

خو گرفته به قناعت، به نجابت، امیّد

مهربان همه – حتی – نگران خورشید !

  آبروداران در بی آبی

  آشنایان شب مهتابی !

  مثل برکه خوشدل

_ گر چه خشکیده، ستمدیده،

                             نشسته بر گِل !

***

آی… باران، باران!

چشم در راه تو اند:

تشنه کا مان؛ یاران.

در دل دوزخی تابستان

تو بمان با ما، با ما تو بمان

مرو از لارستان!

(اسدالله نوروزی/ مرداد ۸۷)