روایت مکتوب و تصویری «سینا شکاری» از زلزله «سرپل ذهاب»

آفتاب لارستان: سینا شکاری هنرمند و عکاس لاری به تازگی توانست در قالب یگان پهپاد واکنش سریع به مناطق زلزله زده غرب کشور سفر کند. او حالا از این سفر خود تعدادی عکس و از جمله تعدادی تصاویر دیدنی هوایی به همراه گزارشی مکتوب با زبانی محاوره تهیه کرده است که در ادامه می خوانید و می بینید: *** سینا شکاری: بعد از فراخوان یگان پهپاد واکنش سریع اعزام شدیم به سمت سر پل ذهاب جهت نقشه برداری هوایی؛ جالبه بدونید من تصوری قبل از حرکت داشتم که از آب و خوراک تا کیسه خواب و وسایل گرمایشی با خودم بردم. اتفاقات جالبی که تو منطقه سر پل با اون مواجه شدم کل دیدگاهم رو تغییر داد و باعث شد این مطلب رو بنویسم تا دوستان دیگر هم کمی تامل کنند روی این اتفاقات. همه مردم از کم کاری دولت یگان ها و دیگر ارگانها گله داشتند و جالب بود بدونید در روز اول زلزله هلیکوپتر های هلال احمر و ارتش اعزام شدند به منطقه تا وسایل اولیه به مردم برسانند. جالب است بدانید هلیکوپتر هلال احمر بعد از فرود در منطقه، مردم به سمتش هجوم میارند وسایل رو برمیدارن. جالبه تا رو پره های بالگرد نشسته و باهاش سلفی می گیرند و نکته دیگر حتی شیشه های آن هم خورد می کنند و ارگانها تصمیم خود را عوض کرده به جای اعزام بالگرد کمک های خود را زمینی انتقال می دهند. جالبه کمک های زمینی که حداقل اون ۳ کانتینر چادر بوده در کمتر از ۱۰ دقیقه تخلیه شده و حتی به ماشین ها نیز آسیب می رسد. با وجود خسارات باز هم کمک ها ارسال می شود و نکته ای که در بین مردم پخش شده بود اینکه ارتش بهتر از دیگر ارگانها عمل کرده است. دلیل اصلی این بود که اون منطقه ارتش بیشترین نظارت دارد و به منطقه آشنا بود پس ارگانی که می توانست بهتر و زودتر وارد عمل شود ارتش بود که در روز ۱۰ و عادی شدن وضعیت، منطقه را تخلیه کرد. جالبه بیشترین اشتباه مردم ارسال خود سرانه کمک ها بود و به دلیل اینکه بر روی آن پارچه ای نصب می کردند که کمک مردمی ست تا به شهر می رسید توسط مردم تخلیه می شد و هیچ نظارتی نبود که به همه برسد یا به نیازمندان برسد. جالبه که سپاه هم که قبل از ورود وسایل به شهر وارد عمل می شد و پارچه ها را باز می کرد تا از هجوم مردم جلوگیری شود و وسایل بهتر تقسیم شود وارد عمل می شد. مردم با فیلم گرفتن می گفتند سپاه می خواهد کمک مردمی رو به اسم خودش تموم کنه که این حرف ها صحت نداشت. جالبه امنیت روستاها با سپاه بود امنیت شهر در روزهای نخست با ارتش بود. یک نکته ای که مردم باید بدونند اینه که کمک های مردمی باید نظارت می شد تا به همه و درست تقسیم شود چون ارگانهای مردم نهاد تجربه شرکت در مناطق زلزله زده و کمک حضوری ندارند ولی ارگانها تجربه های بسیاری دارند و بهترین شکل عمل می شد. جالبه قبل حرکت متوجه شدم هلال احمر پوشاک دست دوم را قبول نمی کرد و فقط نو ارسال می کرد. من با این کار بسیار مخالف بودم چرا که می گفتم مردم دارند از سرما می میرند ولی هلال احمر اونها رو قبول نمی کنه! بعد از اسکان در محل و صحبت با مردم منطقه متوجه شدم که خیلی از افراد در اثر استفاده از این پتو و لباس های دست دوم یا صورت یا قسمتی از بدن آنها متورم شده بود یا اونقدر بد بو بود که قابل استفاده نبود و جالب بود تمام وسایل دست دوم به این دلیل ها اکثرا از سطل زباله سر در می آورد! جالبه که مردم اون منطقه به دلیل کمک های بسیار خوب هموطنان و دولت و ارگانها از اقلام اولیه برخوردار بودند (پوشاک، خوراک، چادر، وسایل گرمایشی و…). تنها مشکل مردم نبود توجیه که وظیفه ارگانها چیست و توقعات بیجا مشکل به وجود آورده بود مثلا شخصی از من درخواست این را داشت سوراخ زیر چادرش را درست کنم. یا می گفتن کاری واسه ما نکردن سوال می کردم می گفتم مثلا چه کاری؟ می گفتن سر پناه؛ می گفتم خونتون چند وقت طول کشید ساختینش می گفت ۵ سال می گفتم چند روز از زلزله گذشته می گفت ۱۱ روز! بهش جواب می دادم توقع نداری که ۱۱ روزه خونه بهت بدن؟! جالبه ازشون می پرسیدم چادر پتو خوراک آب و وسایل گرمایشی دارید میگفتن اره می گفتم پس تا ۱۰ روز دیگه مشکلات خوراک و جای خواب نداری می گفت نه ندارم؛ می گفتم پس صبر کنی باز هم رفاهتون بیشتر میشه راضی می شدن فقط باید یه اکیپ میذاشتن واسه توجیه مردم. جالبه تو مسیر برگشت هم که از مناطق مختلف رد می شدم فکر می کردن هیچ کاری برای اون منطقه نشده! می گفتن دولت کاری نکرده می گفتم چیکار کنند می گفت کانکس بفرستند. میگفتم یعنی ۲۵هزار کانکس یه شبه بفرستند؟! جدا از موجود بودن این حجم کانکس فقط این تعداد تریلر از سطح کشور به اون سمت حرکت کنند جدای از ترافیک مشکل کم شدن تریلر و گران شدن بی دلیل قیمت حمل نقل برای اقلام دیگر شاهد خواهیم بود. جالبه که اکثر مردم بدون کارشناس بودن در مسائل نظرات خود را اعمال می کنند مانند ارسال اقلام به صورت شخصی… اقلام موجود در منطقه چادر، پتو، وسایل گرمایشی، نفت (جالبه با راننده صحبت می کردم می گفت من رفتم در تک تک خونه ها رو زدم؛ گفتم تو رو خدا بردارید تا برگردم) برق برای هر چادر، بالن اینترنت رایگان، بیمارستان صحرایی که از رادیولوژی تا زایشگاه و حتی دندانپزشکی تماما رایگان حتی دارو نیز رایگان توزیع می شد، کانکس های سرویس بهداشتی که یک شخص در کنارش بود هر سه ساعت یک بار نظافت می کرد، کانکس های حمام با سیستم گرمایش جهت آب گرم (از عکس ها تمیز بودن افراد را می توان دید)، خوراکی که از آش گرم برای صبحانه من در اون منطقه بودم دیدم تا پنیر، چای ، قند، روغن، شکر، برنج، پوشک، لباس، کفش، فرش، شیر خشک و حتی دنت و… هم پخش می شد. یک نکته قابل ذکر هست که فقط در سر پل ذهاب ۱۴ هزار تخته چادر پخش شده که آمار بدست آمده از تصاویر هوایی ۳۵۰۰ چادر بر پاست و بقیه توسط مردم انبار شده.